Książka jest rozprawą doktorską Anity Wincencjusz-Patyny obronioną w czerwcu 2007 r. w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, napisaną pod kierunkiem prof. Waldemara Okonia. Omawia fenomen tzw. polskiej szkoły ilustracji, która swe triumfy święciła we wskazanym w tytule okresie. Opracowanie składa się z dwóch części – zasadniczego tekstu dysertacji oraz obszernego leksykonu artystów zajmujących się ilustracją w odnośnych latach (ponad 360 nazwisk) wraz z aneksem w postaci kalendarium najważniejszych wystaw i sukcesów indywidualnych oraz zbiorowych polskich artystów książki. (Ta część ma niewątpliwy walor poznawczy, porządkujący – praktyczny, jest jedynym tak obszernym opracowaniem tej atrakcyjnej tematyki). W części zasadniczej po krótkim wprowadzeniu do tematu i omówieniu stanu badań autorka przechodzi do rysu historycznego ilustracji książkowej ze szczególnym uwzględnieniem dwudziestolecia międzywojennego w sztuce polskiej. Kolejny rozdział przybliża tło historyczne sprzyjającego kulturze – zwłaszcza tej „niezaangażowanej” o bezpiecznych treściach (jaką wydawała się ilustracja) – okresu PRL-u. W następnym rozdziale omówione zostały główne nurty, tendencje i rodzaje ilustracji pojawiające się w ramach oferty wydawniczej. Najbardziej obszerna część rozprawy przybliża sylwetki 24 artystów zajmujących się ilustracją (m.in. Antoni Boratyński, Bohdan Butenko, Elżbieta Gaudasińska, Janusz Grabiański, Adam Kilian, Jan Młodożeniec, Daniel Mróz, Elżbieta i Marian Murawscy, Gabriel Rechowicz, Zbigniew Rychlicki, Olga Siemaszko, Jerzy Srokowski, Janusz Stanny, Andrzej Strumiłło, Jan Marcin Szancer, Józef Wilkoń, Zdzisław Witwicki), według autorki, tych, którzy ukształtowali najbardziej oryginalny język wypowiedzi plastycznej. Końcowe rozdziały poświęcone są problematyce technik stosowanych przez artystów w projektowanych ilustracjach oraz analizie fenomenu tego jednego z najciekawszych, docenianych także zagranicą, zjawisk w sztuce polskiej. Książka zawiera też obszerną literaturę dotyczącą ilustracji polskiej w jej złotym okresie.
Książkę opublikowała Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu oraz Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego.